Robota robiona była. O instalacji wideo-rzeźbiarskiej 50°31’29.7”N 22°46’39.1”E, 50°30’56.2”N 22°46’01.0”E, 50°30’41.0”N 22°45’49.5”E Dominiki Macochy rozmawiają Elżbieta Janicka, Konrad Matyjaszek, Xawery Stańczyk, Katrin Stoll i Anna Zawadzka [The Job Was Being Done: A conversation about Dominika Macocha’s video-sculptural installation "50°31’29.7”N 22°46’39.1”E, 50°30’56.2”N 22°46’01.0”E, 50°30’41.0”N 22°45’49.5”E"]

The Job Was Being Done: A conversation about Dominika Macocha’s video-sculptural installation 50°31’29.7”N 22°46’39.1”E, 50°30’56.2”N 22°46’01.0”E, 50°30’41.0”N 22°45’49.5”E.This article is a record of discussion concerning 22°45’49.5”E. work deals with the uses discourse and landscapes in mechanisms camouflaging crimes perpetrated on Jews by Poles during Holocaust. author lays bare deconstructs these – above all narrative fetishism production artificial landscape drawing examples from Biłgoraj county. In course discussion, inspired critical reassessment categories dominating ways which Holocaust currently described: (1) Martin Pollack’s category contaminated landscapes, rooted ideology two totalitarianisms; (2) witness / bystander, conceals observers’ participation scenario crime; (3) taboo, ambivalent considering universal knowledge part local communities what happened to their localities. Reflection taboo leads discussants deliberate status Jewish sources field studies. Collected since as early 1940s, containing ample detailed information Polish Jews, they are nevertheless not recognised historians. concluded an attempt at recapitulating present condition historiography light postulated new approach sources. Robota robiona była. O instalacji wideo-rzeźbiarskiej 22°45’49.5”E Dominiki Macochy rozmawiają Elżbieta Janicka, Konrad Matyjaszek, Xawery Stańczyk, Katrin Stoll i Anna ZawadzkaNiniejszy tekst stanowi zapis dyskusji poświęconej pt. 22°46’39.1”E 22°46’01.0”E Dzieło artystki dotyczy dyskursywnych krajobrazowych mechanizmów kamuflowania zbrodni na Żydach popełnionych przez Polaków podczas Zagłady. Macocha obnaża dekonstruuje te mechanizmy przede wszystkim mechanizm fetyszyzmu narracyjnego produkcji sztucznego krajobrazu przykładach zaczerpniętych z powiatu biłgorajskiego. Podczas dyskusji, inspiracji pracą artystki, krytycznemu namysłowi poddane zostają następujące, dominujące współcześnie kategorie opisu Zagłady: 1. zaproponowana Martina Pollacka kategoria skażonych krajobrazów, wyrosła gruncie ideologii dwóch totalitaryzmów; 2. świadka, maskująca udział obserwatorów w scenariuszach zbrodni; 3. tabu, ambiwalentna, jeśli wziąć pod uwagę powszechność wiedzy lokalnych społeczności o tym, co stało się Żydami ich miejscowości. Refleksja nad produkcją tabu prowadzi dyskutantów do namysłu statusem źródeł żydowskich polu badań Zagładą. W źródłach tych bowiem, kompletowanych już od lat czterdziestych, znajdujemy wiele szczegółowych informacji polskich zbrodniach Żydach. Nie są one jednak rozpoznane jako źródła historyków. Dyskusję kończy próba podsumowania współczesnej kondycji polskiej historiografii świetle postulatu nowego podejścia źródeł.